تحت برخي شرايط يک نوع بافت پوششي ممکن است به نوع ديگري تغيير يابد، که اين حالت را متاپلازي (Metaplasia) مي‌نامند. مثلا بافت پوششي مطبق کاذب مژکدار مجاري تنفسي در افرادي که دخانيات مصرف مي‌کنند به سنگفرشي مطبق تبديل مي‌شود. اين تغيير با برطرف شدن شرايط نامناسب و يا درمان ، قابل برگشت مي‌باشد. بافتهاي پوششي ممکن است بطور غير طبيعي ولي کنترل شده تکثير يابند که اين حالت را ديسپلازي (dysplasia) مي‌نامند که مقدمه‌اي بر پيدايش سرطان در بافت مي‌باشد.

اختصاصات سطوح راسي سلولهاي پوششي

به جز چند مورد استثنا ، سطح راسي به سطحي گفته مي‌شود که در تماس با حفره وسطي ارگانهاي توخالي قرار دارد. از مهمترين ويژگيهاي اين سطح پيدايش برآمدگيهاي ريز و انگشت مانند در آن است که سه دسته هستند. ميکروويليها زوايد بسيار ريز به طول 1 - 0.5 ميکرومتر هستند که در پوشش روده باريک و لوله‌هاي نزديک کليه وظيفه افزايش جذب مواد را بر عهده دارند. مژه‌ها زوايدي به طول 10 - 5 ميکرومتر هستند که بيشتر در مجاري تنفسي و لوله‌هاي رحم ديده مي‌شوند. مژه‌هاي ثابت از نظر ساختماني شبيه ميکروويليها هستند و در پوشش مجراي اپي‌ديديم (از مجاري مني‌بر بيضه) ديده مي‌شوند.

اختصاصات سطوح جانبي سلولهاي پوششي

از ويژگيهاي سلولهاي پوششي خاصيت چسبندگي آنها به سلولهاي مجاور خود مي‌باشد. غشاي سلولهاي پوششي در همه جا با هم جوش نخورده‌اند و فضايي در حدود 20 - 15 نانومتر آنها را از هم جدا مي‌کند. اين فضا در بافتهاي زنده بوسيله گليکوپروتئينها و پروتئوگليکانها و يون کلسيم پر مي‌شود. عامل ديگر بهم چسبيدن سلولهاي مجاور ، چهار ساختمان ويژه مي‌باشد که به اتصالات بين سلولي موسوم هستند. که شامل اتصال محکم ، اتصال کمربندي ، دسموزوم يا پلاک اتصالي و اتصال سوراخدار مي‌باشد.